Быў выпадак
Мурашкі
На сваім дачным участку вырашыў пасадзіць клубніцы.
Паўстала пытанне: дзе набыць добрыя, урадлівыя вусы клубніц?
Жонка параіла мне звярнуцца да яе маладой сваячкі Т.,
якая жыла ў прыватным доме.
Так і зрабіў:
звярнуўся. Неўзабаве атрымаў чаканы падарунак: вусы клубніц. Звярнуў увагу на
тое, што на іх карэньчыках сядзелі маленькія мурашкі. “Пасядзяць ды злезуць”,
-- так падумаў тады. І на маім дачным участку былі мурашкі, але асабліва мне не
надакучалі. “Гэтыя таксама неяк абжывуцца, знойдуць сабе месца”, -- так
разважыў і пасадзіў гэтыя вусы.
А праз год мурашкі маладой гаспадыні Т. праявілі сябе як
сапраўдныя агрэсары. Яны хутка размнажаюцца, займаюць усё новыя і новыя
мясцінкі і знішчаюць літаральна ўсё: нападаюць на спелыя чарэшні, грушы,
падгрызаюць храсточкі ў агуркоў, якія ўсходзяць, носяць тлю на маладзенькія
лісцікі бурачкоў. А тля, канешне, знішчае іх, не дае ім развіцца, вырасці.
Ужо потым праведаў, што і на агародзе Т. мурашкі
паводзяць сябе падобным чынам. Мала таго: яны нават сталі прабірацца ў хату.
“Як мае быць нашкодзіла мне маладая гаспадыня Т”, --
падумаў я і стаў змагацца з гэтымі пражэрлівымі мурашкамі.
Як? Мне параілі так: “Трэба знішчыць мураўіную матку,
якая амаль увесь час сядзіць у гняздзе, глыбока ў зямлі і плодзіць мурашак. Для
гэтага звары яйцо (вары 15 хвілін, не меней), дастань з яго жаўток і дабаў да
яго мёду і 5 грам борнай кіслаты (не болей на адзін жаўток), потым накачай з гэтага мурашынага пачастунку
шарыкаў ці блінчыкаў і пакладзі туды, дзе знаходзяцца мурашкі. Наеўшыся жаўтка,
яны панясуць яго матцы, накормяць яе ім. Вось і загіне яна. А без яе не стане і
мурашак”.
Ці дапамагла такая парада? Крыху дапамагла. Мурашак стала
менш.
Прымяняю і іншы спосаб. Гнёзды агрэсараў і іх скапленні
пасыпаю негашанай вапнай.
Такі клопат даставіла мне маладая гаспадыня Т.!
Аляксей Якімовіч
