Апісанне “Сасонка і глог”
На
ўзгорачку, на касагоры, па суседству выраслі, падняліся сасонка і глог. Іх
атуляюць вузкія вострыя сцябліны асакі і трава. Яна за лета выцягнулася. Яе
каласкі-мяцёлачкі, пацямнелыя ад дажджу і сонца, ківаюцца пад ветрыкам, задумаўшыся
аб чымсьці.
Глог
расце ледзь не каля самай дарогі, якая праходзіць па ўзгорачку і вядзе людзей у
лес. Ён затуляе сабою сасонку, не дазваляе, каб яе пакрыўдзілі. Не верыце? Тады
дакраніцеся да галінкі глогу. Вострымі шыпамі, якія сядзяць на галінках, ён
адразу ж уколе вас. Чаранкі глогу тонкія, але трывалыя. Некалькі прадаўгаватых
вузенькіх лісточкаў прымасціліся на кожным. Некаторыя з іх ужо пажаўцелі. А
чырванавата-аранжавыя ягады глогу, падобныя на тоўсценькія зачыненыя збаночкі,
яшчэ здалёку прымушаюць спыніцца і падзівіцца на іх.
Да
куста глогу цягнецца зялёная галінка-рука сасонкі. Ці абніме калісьці яго?
Напэўна, не зробіць гэтага. Пабаіцца востранькіх шыпоў.
Ствол
сасонкі выгінасты, пакручаны сонцам, дажджом і ветрам. Як і кожная жывая
расліна, ён імкнецца ўгору, да сонца, сваім зялёным уборам з доўгіх іголак
упрыгожваючы зямлю (Аляксей Якімовіч).
Ваколіца горада Слоніма каля вуліцы Скарыны.
8. 09.
[Урывак з аповесці “Белакрылая
птушка”, с. 35 -- 36]
Зборнік выйшаў у выдавецтве
“Беларусь”
Якімовіч, А. М. Белакрылая птушка : аповесці,
вершы / Аляксей Якімовіч. – Мінск : Беларусь, 2021. – 199 с.
