Праблемы ў дзіцячым садку
Вось што мне прыйшлося пачуць ад маладой
жанчыны Ганны.
-- Мой хлопчык не хоча хадзіць у дзіцячы
садок. Кожную раніцу плача, сілком адпраўляю яго туды. Размаўляла з
выхавацельніцамі. Тыя кажуць, што не трэба хвалявацца, усё наладзіцца.
• Як Вы, нашы эксперты, ацэньваеце гэту сітуацыю?
• Што зрабілі б у дадзеным выпадку?
Эксперт Насця.
-- Магчыма, наладзіцца, а, магчыма, і
не. Пачуўшы цябе, я адразу адчула, што хвалююся. Ёсць нейкая прычына, трэба яе
высветліць, разабрацца, каб твой сын не плакаў, збіраючыся ў садок.
Эксперт Мікіта.
-- Ты не ведаеш, як высветліць, як
разабрацца? Без сваркі, без крыку далікатна пагавары з сынам. Ён абавязкова
скажа, што трывожыць, што мучыць яго штодзень, чаму садок стаў для яго страшны,
ненавісны.
Эксперт Ніна.
-- Можна пагаварыць не толькі з сынам,
але і з дзецьмі, якія з тваім хлопчыкам ходзяць у адну групу. Яны хоць і малыя,
але назіральныя, бачаць, ведаюць, што адбываецца вакол твайго сына.
Эксперт Дзмітрый.
-- Ёсць такое нядобрае паняцце, як
дзедаўшчына. Яна можа быць не толькі ў войску альбо ў школе, але і ў дзіцячым
садку. Ужо ў гэты час некаторыя нявыхаваныя дзеці могуць праяўляць агрэсію ў
адносінах да іншых. Калі гэта сапраўды так, у прысутнасці тых жа выхавацеляў
трэба пагаварыць з імі. Магчыма, не адзін раз. Кантралюй іх паводзіны, Ганна.
Эксперт Даша.
-- Проста так нічога не бывае. Дапамажы
свайму маленькаму, Ганна. Веру, што разам з ім вы пераадолееце няўпэненасць і
страх. Не бойся, не саромейся. Ты змагаешся
не проста за сына, а за сваю здаровую сям’ю, за сваю будучыню. Ужо ў гэтым
узросце ствараецца, фарміруецца характар дзіцяці. Адмоўныя эмоцыі, якія
перапаўняюць твайго сына, не спрыяюць яму.
• А як да гэтай сітуацыі адносіцеся Вы, нашы чытачы?
