Мае
прыпеўкі, змешчаныя ў кнізе «Нязваныя госці»
Выдадзена ў выдавецтве
“Беларусь”.
Якімовіч, А. М. Нязваныя госці : прыгодніцка-гістарычная аповесць, мастацкія гіпотэзы,
вершы, прыпеўкі для настрою / Аляксей Якімовіч. – Мінск : Беларусь, 2022. – 199
с.
Прыпеўкі
для настрою
Прыйшла я у агарод,
Ходзячы, стамілася.
Ў агародзе, як у лесе,
Ў зеллі заблудзілася.
Ў агародзе расце рэпа,
А у лесе – дзераза.
Малако дае карова,
Як худзенькая каза.
Гаспадыня маладая
Абмінула агарод.
Гаспадыню маладую
Не пусціў туды асот.
На бярозе беластволай
Заліваюцца шпакі.
Ў агародзе, як у лесе,
Мухаморы, маслякі.
Каб наесціся капусты,
Ў агарод каза прыйшла.
Не знайшла яна капусты,
Ногі, рогі папякла.
Пасеялі моркву –
Мухі закружыліся.
Ў агародзе нашым
Сям'ёй пасяліліся.
Пасадзілі мы капусту –
Вусені паелі.
Ў агародзе нашым
Яны азвярэлі.
Пасадзілі бульбу,
Ды жукі напалі.
Іх атрутай пырскалі –
Яны рагаталі.
Мілы градку ускапаў –
Я яму нашкодзіла:
Бурачкі пасеяла –
Буліна паўсходзіла.
Прыйшлі з мілым у агарод,
Загаралі ля разоры.
Запаўзлі на нас жукі:
Думалі, што памідоры.
Загарае мілы мой
Штодзень ля дубровы.
Не сцярпела і сказала:
-- Ты ужо дубовы!
За акном у агародзе
Травіца густая.
Схапіў міленькі каструлю.
Каструля пустая.
Мілы новы плот зрабіў.
Працаваў, стаміўся.
Верабей на плот прысеў,
А ён паваліўся.
Прабурчаў мой мілы:
-- Я галодны ўстаў!
Яму адказала:
-- Каралеву ўзяў.
Ружа каля хаты
Галінкі узносіць.
Мілы кветачкі зрывае,
Каханачцы носіць.
Ой ты, мілы, не дрыжы,
Не пары гарачку.
На цябе не памяняю
Я свайго сабачку.
Мой сабачка-нецярпячка
Ўсё на двор мяне вадзіў,
А цяпер сядзіць у хаце:
Яму памперсы купіў.
Падышоў да нас баран,
Рогі настаўляе.
У яго – сказалі нам –
Жонка маладая.
Падышоў да нас баран,
Забляяў са злосцю.
У яго – сказалі нам –
Сена ўкралі госці.
Паглядзеў на нас баран
І дамоў пабег хутчэй.
Нам сказалі, што яго
Напалохаў муравей.
Падышоў да нас баран
І стаіць, як печка.
Нам сказалі, што яго
Нагрэла авечка.
Пераблытаў хлеў баран.
У чужы прыплёўся.
Нам сказалі: ён учора
З жонкаю развёўся.
Падышоў да нас баран
І глядзіць сурова.
Нам сказалі, што з хлява
Выгнала карова.
Падышоў да нас баран
І стаіць, скрывіўся.
Нам сказалі: ён учора
З авечкаю пабіўся.
Падышоў да нас баран
І стаіць надзьмуты.
Нам сказалі: ад авечкі
Ён прыйшоў раззуты.
Падышоў да нас баран
І вачыма замаргаў.
Нам сказалі: ад авечкі
Ён па носе атрымаў.
Наш бычок у лес бяжыць,
Аж зямля пад ім дрыжыць.
Стомы ён не заўважае,
Бо кароўка там чакае.
2021
