Аляксей Якімовіч
Працягні
мне руку
Вясна наступіла.
Вішня расцвітае,
Белыя пялёсткі
З ветрам растрасае.
Вішанька-дзяўчынка,
Цешуся табою.
Працягні мне руку,
Будзь побач са мною.
Дзень стаіць гарачы:
Лета завітала.
Вішня маладая
Кучаравай стала.
Вішанька-дзяўчынка,
Салоўка спявае,
Пра салодкае спатканне
Песню нам складае.
Восень надыходзіць,
Па зямлі ступае.
Залаты лісточак
Вішню пакідае.
Вішанька-дзяўчынка,
У сне з табой лятаю,
Да шчакі тулюся,
За стан абнімаю.
Зіма гаспадарыць.
Сняжынкі гуляюць,
Зямлю каля вішні
Коўдрай засцілаюць.
Вішанька-дзяўчынка,
Не ўцякай, будзь блізка,
Працягні мне руку,
Падтрымай, бо слізка.
Слаўная дзяўчына,
У цябе закахаўся.
Пасвятлела на душы,
Як табе прызнаўся.
2024 год
Аляксей Якімовіч
Каханыя
Наша мова – ручаёк,
Што з крынічкі выцякае,
Свае словы-пасланцы
Ва ўсе хаты рассылае.
Нехта радуецца ім,
Дзверы насцеж адчыняе.
Хтосьці, буркнуўшы пад нос,
На двор з хаты праганяе.
Не бядуйце, словы.
Я скрыпачку маю.
Смыком зараз пацягну,
Ад душы зайграю.
Выцякае з лесу
Чыстая крыніца.
Мова беларуская
У нас не чужаніца.
Да гэтай крыніцы
Прадзеды хадзілі,
Дрэвамі густымі
Яе абсадзілі.
Каб цякла заўсёды,
У спёку не знікала,
Казачную сілу
Народу давала.
Люблю беларускае.
Мову паважаю,
Скрыпачку пявучую
У руках трымаю.
Сабраліся словы,
Цесна абступілі.
Даўно мяне, каханыя,
Вы прываражылі.
2024 год
Аляксей Якімовіч
Гарачы
Сонца шчодра свеціць,
Дзень стаіць гарачы.
Закахаўся хлопец
У суседачку па дачы.
Хутка ходзяць пальчыкі,
Калі градкі поле.
Не чужое для яе
Вясковае поле.
Спраўная суседачка
Лекарам працуе,
На ніве медыцынскай
Дзень і ноч шчыруе.
Любяць яе людзі,
Цэняць, паважаюць.
Праменьчыкі нябесныя
Дарожку рассцілаюць.
Дача – адпачынак,
Сялянская дарога.
Дбайным беларусам
Дадзена ад Бога.
Сонца шчодра свеціць,
Зямля кліча на дачы.
Хлопец зухаваты,
Не будзь такі гарачы.
2024 год
Аляксей Якімовіч
У
ляску
Шчодра свеціць сонейка,
Па ляску гуляе.
Ірачка, Ірынка
Ягадкі збірае.
Гараць на палянцы
Чырвоныя сунічкі.
Шмат іх летам нарасло
Ля жвавае крынічкі.
Булькоча крынічка,
Песеньку спявае,
Ірачцы, Ірынцы
Так дапамагае.
Смачнаю вадою
Іру пачастуе,
Сілу і здароўе
Мілай падаруе.
Выбегла бярозка,
Галінкамі махае,
Для маёй каханай
Цянёчак стварае.
За кустом зялёным
Зайка прытаіўся.
Убачыўшы Ірынку,
Ён вельмі здзівіўся.
Асляпіла прыгажосцю
Зграбная дзяўчына.
Зайчыку здалося:
Расцвіла рабіна.
Сыплюцца ў збаночак
Ягадкі духмяныя.
Хмаркі з неба пазіраюць,
Як зачараваныя.
Хутка ходзяць пальчыкі
У маёй Ірынкі.
Як імгненне, пралятаюць
У ляску хвілінкі.
2024 год
