Поиск по этому блогу

Парады з жыццёвага вопыту. “Вакол жонкі”

 

Парады з жыццёвага вопыту. “Вакол жонкі”

 

Шлюб – вынік не сужыцця, а згоды (Гарацый.)

 

Якая маці, такая і дачка (Цэцылій Стацый.)

 

Дабрадзейнасць бацькоў – вялікі пасаг (Гарацый.)

 

Вам хочацца даведацца, як адносіцца (ці будзе праз нейкі час адносіцца) да вас ваша жонка.

Тады прачытайце гэтыя заўвагі.

1. Вы сталі заўважаць, што ваша жонка ў калектыве іншы раз хоча пасмяяцца з вас. Ведайце: вашы адносіны да вас з яе боку можна расцаніць як нядобрыя.

2. Магчыма, так здарылася, вы напярэдадні выпілі, пакінуўшы дзесьці ў куце хаты пустую бутэльку з-пад алкаголю. Знайшоўшы яе, ваша жонка выставіла яе на віднае месца. Вядома, так яна зрабіла знарок, каб гэта ўбачылі суседзі ці іншыя людзі, якія раптам завітаюць да вас. “Вось які нядобры ён у мяне!” – як бы кажа ім жонка, тым самым апраўдваючы нейкія свае патаемныя нядобрыя ўчынкі.

3. Добрая жонка тое адмоўнае, што ёсць у вас, стараецца схаваць, каб, як гаворыцца, не выносіць смецце з хаты. А нядобрая разам са смеццем ужо гатова выкінуць і вас на сметнік.

 

Што трэба ведаць, выбіраючы сабе суджаную, жонку?

1. Старайцеся выбраць жонку роўную сабе па сацыяльным становішчы, па адукацыі. Добра, калі яна будзе вашым аднадумцам, калі вашы агульныя погляды на жыццё будуць такімі ж самымі ці падобнымі.

2. Пастарайцеся вывучыць, у якой сям’і выхоўвалася ваша выбранніца: якія характары, звычкі, настроі ў яе бацькоў, братоў, сёстраў. Магчыма, нехта з іх любіць пагуляць, ходзіць, як кажуць, налева. Падобныя гены, гэта не выключана, могуць перадацца і вашай выбранніцы.

 

Для даведкі.

Гарацый (65 – 8 да н. э.) – рымскі паэт.

Цэцылій Стацый (3 – 2 ст. да н. э.) – рымскі камедыёграф.

 

Верш на тэму сям’і. Надрукаваны ў кнізе “Нязваныя госці”, выдадзенай у выдавецтве “Беларусь”.

 

                                                                                               Аляксей Якімовіч

Сон адзінокага мужчыны

 

Сымон зайшоў у хату,

                                                 А жонка – ля дзвярэй.

                                                 “Даўно цябе чакаю,

                                                 Як з выраю гусей!

 

                                                 На лузе сёння быў,

                                                 Стараўся, накасіўся!

                                                 Не адмаўляйся, бачу:

                                                 Зусім стаміўся.

 

                                                 Сядзь на канапу.

                                                 Я боцікі сцягну…

                                                 Сядзі, трымайся,

                                                 Не выгінай спіну!”

 

                                                 Сцягнула жонка боты,

                                                 Паставіла ў куток,

                                                 Затым ў збане прынесла

                                                 З каморачкі квасок.

 

                                                 Абедзвюма рукамі

                                                 Сымон той збан узяў,

                                                 Адпіў з яго глыткамі,

                                                 А дзякуй не сказаў.

 

                                                 Сядзіць, як важны пан,

                                                 Што мальва, расцвітае.

                                                 А на стале шырокім

                                                 Яда яго чакае.

 

                                                 Тут вараная бульба,

                                                 Катлеты, агурочкі,

                                                 Вялікі селядзец,

                                                 Суп з печы і грыбочкі.

 

                                                 З канапы ён устаў,

                                                 За стол шырокі сеў.

                                                 Зірнуўшы, на яду

                                                 Накінуўся, як леў.

 

                                                 А жонка сядзіць побач,

                                                 Ківае галавою.

                                                 “Сымонка, --ціха кажа, --

                                                 Нас не разліць вадою”.

                                                                           2021

Якімовіч, А. М. Нязваныя госці : прыгодніцка-гістарычная аповесць, мастацкія гіпотэзы, вершы, прыпеўкі для настрою / Аляксей Якімовіч. – Мінск : Беларусь, 2022. – 199 с.