Поиск по этому блогу

Гэты дзіўны беларускі свет. Баравікі.

 

Гэты дзіўны беларускі свет. Баравікі.

 

Калі чую слова “баравікі”, то…

ўспамінаю, як са старэйшым братам Аляксандрам хадзіў у грыбы. З хаты выбіраліся раненька, калі сонейка толькі працірала вочкі. Праз зялёны луг ішлі ў Горы. Так называўся лес непадалёку ад вёскі. Ён вырас на невысокіх пагорачках. Ішлі, пакідаючы на росным лузе свае сляды. Дзвюма сцяжынкамі яны цягнуліся за намі. У Горах было нямала крамяных баравічкоў з цёмнымі альбо светлымі капялюшыкамі. Уважліва ўзіраліся, шукаючы іх. Наш ёмісты кош неўзаметку напаўняўся імі. Мы з абодвух бакоў браліся за біла і, радасныя¸ усцешаныя, няслі яго дамоў, дзе звычайна нас чакалі бабуля альбо мама.

Што ўяўляеце Вы, калі чуеце слова “баравікі.”?

Падбярыце блізкае па значэнні слова да назоўніка крамяных.

 

1. Які фанетычны закон, характэрны для беларускай мовы, можна адзначыць у слове “баравікі”?

2. Складзіце словазлучэнне са словам “баравікі”, выкарыстаўшы галоўнае і залежнае словы.

Помніце! Ад галоўнага слова да залежнага можна паставіць пытанне.

3. Складзіце сказ, выкарыстаўшы наступныя словы: лясках, растуць, баравікі, у, часта, маладых, дзе, убачыць, дубкі, елачкі, і, можна.

4. Баравікі яшчэ называюць праўдзівымі грыбамі або праўдзівікамі.

Ці згодны вы з гэтым паведамленнем?

5.

                                                        Мова мая родная

                                                        Узнялася да нябёсаў.

                                                        Не падай, непадкупная:

                                                        Загіне шмат дзівосаў.

 

                                                         Не будзе твайго голасу.

                                                         Таксама анямею.

                                                         Зярнятка урадлівае

                                                         З унукам не пасею.

 

                                                         На полі беларускім

                                                         Расцеш ты збажыною.

                                                         Словы каласістыя

                                                         Чаруюць нас красою.

 

                                                         На гэтым полі даўнім

                                                         Каменьчыкі збіраю.

                                                         Ад лета і да лета,

                                                         Як сын, табе спрыяю.

 

                                                         Ты маці мая, мова.

                                                         З’яднаўся я з табою.

                                                         Мяне ты затуляеш

                                                         Ад ворагаў сцяною.

 

                                                         Хочуць яны ўджаліць –

                                                         Сцяна ім не дае.

                                                         Хоць тут даўно ступаем,

                                                         Чужыя, не свае.

 

                                                         Збіраю я каменні,

                                                         Нясу перад сабой.

                                                         Ад лета і да лета

                                                         Растуць яны гарой.

 

                                                         Калі іх кіну ў мора,

                                                         То выйдзе з берагоў.

                                                         -- Трымайся, мова-маці, --

                                                         Прашу цябе я зноў.

 

                                                         Калышуцца каменні,

                                                         Як кроплі на галлі.

                                                         Калі іх кіну ў мора,

                                                         Затопіць паўзямлі.

                                                               Аляксей Якімовіч.

Падбярыце блізкае па значэнні слова да назоўніка збажына.

6. Збажына, збожжа – гэта:

а) жыта;

б) буракі;

в) пшаніца;

г) авёс;

д) ячмень.

Выберыце патрэбнае.

Скорагаворка.

Каля вёскі Баравікі выраслі баравікі.

Паспрабуйце паўтарыць хутка і выразна.

 

Беларускі свет – гэта:

а) словы беларускай мовы, якія з’яўляюцца гонарам беларусаў, адметнасцю беларускай нацыі, здабыткам беларускага народа, яго непарушнай часткай, падмуркам краіны.

б) беларускія народныя песні;

в) песні народаў свету;

г) эстрадныя песні на беларускай мове;

д) эстрадныя песні на мовах народаў свету;

е) мастацкая літаратура на беларускай мове;

ё) мастацкая літаратура на мовах народаў свету;

ж) установы адукацыі на беларускай мове;

з) установы адукацыі на мовах народаў свету;

і) праўдзівая гісторыя краіны;

к) гісторыя краіны;

л) афармленне на вуліцах і ў будынках на беларускай мове;

м) афармленне на вуліцах і ў будынках на мовах народаў свету;

н) маліцца на беларускай мове;

о) маліцца на мовах народаў свету.

Выберыце тое, што адпавядае Вашаму разуменню.

 

                                                       

Адказы (выкарыстоўвайце толькі для кантролю; словы, акрамя тых, што ў сказе, напісаны наадварот).

Хыдрёвц.

1. еннакА. 2. іківараб яіннесА.

3. Баравікі часта растуць у маладых лясках, дзе можна ўбачыць дубкі і елачкі.

4. каТ. 5. ажжобЗ. 6 а, в, г, д.