Быў выпадак
Абараніла роднае
Мая мама Надзежда Аляксандраўна нейкі час працавала
вахцёрам у інтэрнаце, які належаў Слонімскай камвольнай фабрыцы. Яна заўсёды
размаўляла па-свойму, па-беларуску, так, як прывыкла да гэтага ў сваёй роднай
вёсцы Парэчча. Дарэчы, яе мова была вельмі вобразная, падобная да мовы нашага
вялікага паэта Якуба Коласа. Цяпер я шкадую, што не запісваў яе трапныя слоўцы,
выразы.
Дык вось. Аднаго разу загадчыца інтэрната зрабіла маёй
маме заўвагу, сказаўшы прыкладна так (вядома ж, па-руску): “Надзежда
Аляксандраўна, вы разумная і інтэлігентная жанчына. Навошта выкарыстоўваеце
такую непрыгожую мову?” Мая мама адказала: “Для мяне і для маіх блізкіх яна заўсёды
была прыгожая. Яна ім падабалася. Чаму яна не падабаецца вам, гэтага я не ведаю
і ведаць не хачу”.
Вось так мая мама абараніла сваё, беларускае, роднае!
Дзякуй ёй за гэта.
Аляксей Якімовіч
