Быў выпадак
Суседзі і коні
У вёсцы па суседству жылі Міхась і Сымон. У Міхася быў
сівы конь, а ў Сымона – гнеды. Яны вельмі любілі сваіх коней і часта
спрачаліся, даказваючы, што яго конь лепшы. Спрэчка звычайна заканчвалася
такімі словамі: “Я свайго Сівага на твайго Гнедага нізашто не памяняў бы. А я
свайго Гнедага на твайго Сівага нізашто не памяняў бы”.
Неяк Міхась і Сымон запраглі ў
вазы сваіх коней і паехалі на сенажаць. Воддаль адзін ад аднаго, за кустамі,
распраглі іх, каб адпачылі, падсілкаваліся, а самі пачалі грабці скошанае сена.
Непадалёку былі маладыя хлопцы. Яны вырашылі пажартаваць з непрымірымых
суседзяў: Сівага запраглі ў Сымонаў воз, а Гнедага – у Міхасёў. Так зрабіўшы,
паклікалі дзядзькоў.
Міхась неўзабаве падышоў да
свайго воза і ледзь не ўпаў, убачыўшы ў аглоблях Гнедага. Стаіць і ўсё войкае:
“Вой! Вой!” Немаведама што яму здалося. А хлопцы рагочуць, пацяшаюцца:
“Дзядзька Міхась, вы даўно свайго Сівага на Сымонавага Гнедага памянялі?”
А за кустамі Сымон войкае, да
сябе ніяк не дойдзе. І з яго хлопцы смяюцца, пацяшаюцца: “Дзядзька Сымон, вы
даўно свайго Гнедага на на Міхасёвага Сівага памянялі?”
Вось як іншы раз бывае!
Аляксей
Якімовіч.
