Мае прыпеўкі

                                                                          

Маці Надзежда Аляксандраўна

 

                                                   

ПРЫПЕЎКІ НА  ТЭМУ “МОВЫ” АД АЛЯКСЕЯ ЯКІМОВІЧА

На стале стаіць бутэлька,

                                                    Ля бутэлькі Міша.

                                                    Раней у нас была страха,

                                                    Цяпер стала крыша.

                                                    Дзеўкі з хлопцамі гулялі,

                                                    Убачылі зялёны луг.

                                                    Называлі птушку певень,

                                                    А цяпер ён стаў петух.

                                                   На падворку грэліся

                                                   Два пярэстых пеўня.

                                                   Пражывалі раней у вёсцы,

                                                   А цяпер у деревне.

                                                   Палівалі з Міхасём

                                                   Агародзік з лейкі.

                                                   Раней лаўка у нас была,

                                                   А цяпер скамейка.

                                                  На стале стаіць бутэлька,

                                                  А ў бутэльцы скварка.

                                                  Раней было горача,

                                                  Цяпер стала жарко.

                                    

                                                  На стале паклалі хлеб,

                                                  Побач з хлебам скварка.

                                                  Не хачу піць з рюмки,

                                                  Прынясіце чарку.

                                                  Выйдзі, мова родная,

                                                  Не хавайся ў цень.

                                                  У архіў схаваем «здравствуйте»,

                                                  Скажам: «Добры дзень».

                                                  Дзед сказаў «палонка»,

                                                  Тата яму: «Полынья».

                                                  Вось такая гарадская

                                                  Беларуская сям'я.

                                                  На стале стаіць бутэлька,

                                                  А ў бутэльцы жук з хвастом.

                                                  Называлі тату бацькам,

                                                  А цяпер завём отцом.

                                                  На стале стаіць бутэлька,

                                                          А ў бутэльцы чорны жук.

                                                         Пасадзілі мы цыбулю,

                                                         Прадалі паненцы лук.

                                                        

                                                         На стале стаіць бутэлька,

                                                         А ў бутэльцы мушка.

                                                         Было прозвішча зязюля,

                                                         А цяпер кукушка.

                                                   

                                                    На стале стаіць бутэлька,

                                                    А ў бутэльцы матылёк.

                                                    Раней бачыў ён агеньчык,

                                                    Цяпер бачыць огонёк.

                                                        

                                                         На стале стаіць бутэлька,

                                                         А ў бутэльцы васілёк.

                                                         Называлі яго кветкай,

                                                         Цяпер ён для нас цветок.

                                            

                                                На стале стаіць бутэлька,

                                                Ля бутэлькі шкляначка.

                                                Раней у нас была дуда,

                                               А цяпер «тальяночка».

                                               На стале стаіць бутэлька,

                                               На яе глядзіць народ.

                                               Раней ладзілі каляды,

                                               Цяпер ладзім Новый год.

                                              Сонейка вясновае

                                              Зазірне да нас.

                                              Згіне ліха-время,

                                              Прыйдзе добры час.

                                              Мой сусед Міколка

                                              Выйшаў на дарожку.

                                              Пасадзіў ён бульбу –

                                              Выкапаў картошку.  

                                              На стале стаіць бутэлька,

                                              У бутэльцы мята.

                                              Не пайду у вашу избу,

                                              Запрасіце ў хату.

                                              У хляве стаіць авечка

                                              І глядзіць на барана.

                                              Раней у нас была краіна,

                                              А цяпер яна страна.

                                             Пісьмо пішуць прэзідэнту

                                             Яначка з Марынай.

                                             Яны хочуць, каб страна

                                             Зноў стала краінай.

                                             Расшумелася лаза

                                             Над Шчараю-рэчкай.

                                             Ёй сказалі, што овца

                                            Хоча стаць авечкай.

                                            Нахілілася вярба,

                                            Не гуляе з Юляй.

                                            Не хоча быць бабушкой.

                                            Хоча быць бабуляй.

                                            Дзе ж падзеўся, дзе прапаў

                                            Наш вясковы кумпячок?

                                            Шапну, людцы, па сакрэту:

                                            Ён цяпер окорочок.

                                           На стале стаіць бутэлька,

                                           Пэўна, тут дзеля красы.

                                           Раней быў у нас гадзіннік,

                                           Цяпер ён для нас часы.

                                           Нахілілася вярба,

                                           Не гуляе з Лёнікам.

                                           Яна хоча, каб кузнечик

                                           Называўся конікам.

                                           Нахілілася вярба,

                                           Пазірае з сумам.

                                           Вельмі хоча, каб резина

                                           Зноў у нас стала гумай.

                                           За сталом сядзіць Мікіта,

                                           А ў куточку мышка.

                                           Чаму наша накрыўка

                                           Цяпер стала крышкай?

                                          За сталом сядзіць Мікіта,

                                          А ў куточку мышка.

                                          Мы не хочам чэрпаць ложкай,

                                          Хочам есці лыжкай.

                                         За сталом сядзіць Мікіта

                                         І ківае галавой.

                                         Чаму наша коска

                                         Стала запятой?

                                        Гляджу і дзіўлюся

                                        На гэтае бедства.

                                        Раней была спадчына,

                                        А цяпер -- наследство.

                                      

                                       Ходзіць па балоце

                                       Верабей-кулік.

                                       Раней быў у нас чарот,

                                       Цяпер стаў тростник.

                                      

                                       На балоце стаіць бусел,

                                       Пазіраючы на нас.

                                       Называлі вока вокам.

                                       А цяпер мы кажам: глаз.

                                     Як так адбылося?

                                     Здзіўляецца Міша.

                                     Раней у нас была страха,

                                     Цяпер стала крыша.

                                    Стаіць у агародзе,

                                    Здзіўляецца Фёкла.

                                    Пасадзілі буракі,

                                    А вырасла свёкла.

                                   Выйшаў з хаты і стаю,

                                   Хочацца завохаць.

                                  Пры цары кепска было.

                                  Цяпер стала плохо.

                                          Выцірае слёзкі

                                          Дзяўчыначка Ліда.

                                          Раней была крыўда,

                                          А цяпер обида.

                                Пасадзіў парэчкі –

                                         Вырасла смородина.

                                         Раней была Радзіма,

                                         Цяпер стала Родина.

                                         Выйшаў на сцяжынку,

                                         Думае Сцяпан.

                                         Была ў нас кішэнь,

                                         Цяпер стаў карман.

                                         Цяжка уздыхае

                                         Дзяўчыначка Нінка.

                                         Цяпер у нас ящик,

                                         Раней была скрынка.

                                Стукнуў малаточкам,

                               Забіў у дошку цвік.

                               Раней была мова,

                               А цяпер язык.

                                        Шчабеча з Дзянісам,
                                        Як птушка, Яўгенія.

                                        Было параўнанне,

                                        А стала сравнение.

                              Выйшаў ранкам з хаты,

                              Уздыхнуў Іван:

                             “Ох, як надакучыў

                             Нам гэты обман!”

                             З неба зорачка упала,

                             Паляцела знічкаю.

                             Загарэліся запалкі,

                             Пагарэлі спічкі.

                            Вельмі добрыя дзянёчкі

                            Стаяць у канцы мая.

                            Загнаў пеўніка у хлеў,

                            А выгнаў з сарая.

                            Наляцелі самалёты,

                            Узнялі над рэчкай гул.

                            Папрасіў я крэсла –

                            Мне прынеслі стул.

                            На паляне  сонечнай

                            Вырас першы рыжак.

                            Не хачу я крестик:

                            Даўно нашу крыжык.

                            На дзень нараджэння

                            Папрасіў сабачка:

                            «Не частуйце уткой.

                            Пачастуйце качкой».

                            Ведаеце, людзі,

                           Што такое жах?

                           Цяпер у нас крыша,

                           А раней быў дах.

                           «Мабыць, у кагосьці

                           Паехала крыша», --

                           Напісаў нядаўна

                           Трэцякласнік Міша.

                          Селі на галіну

                          Дзве сяброўкі-галкі.

                          Цяпер у нас спички,

                          А былі запалкі.

                         Сястрычку Алесю

                         Давялі да слёз,

                         Бо цяпер телегой

                         Называют воз.

                        Кінуў я сабачцы

                        Кавалачак хлеба.

                        Цяпер у нас почва.

                      Раней была глеба.

                      Радуецца сонцу,

                      Ляціць матылёк.

                      Чужым словам сторона

                      Называюць бок.

                     Вучыцца старанна

                     Дзяўчыначка Ніна.

                     Цяпер у нас минута,

                     А была хвіліна.