Быў выпадак
Бос
Калісьці (тады быў малады) працаваў настаўнікам у
Жыровіцкай сярэдняй школе, якая размяшчаецца на тэрыторыі Слонімскага раёна.
Там, дарэчы, знаходзіцца вядомы многім праваслаўны манастыр.
Аднаго дня купіў сабе світэр, на грудзях якога па-англійску
было напісана: “Бос”. Шчыра скажу, на гэты надпіс я не звярнуў увагі, не прыдаў
яму значэння. Мне спадабаўся гэты світэр.
Мае выхаванцы адразу ж заўважылі надпіс “бос”. Некаторыя
з іх нават уголас прачыталі яго, пазіраючы на мяне. Так было ў першыя дні. А
потым ніхто не звяртаў на яго ўвагі.
Неяк прыйшоў у школу і заўважыў, што вучні з усмешкаю
пазіраюць на мяне. Гэта асабліва заўважалася тады, калі выходзіў на калідор. “Чаму
ж яны такія ўзбуджаныя? Што іх так зацікавіла?” -- падумаў я і ў чарговы раз
пасля ўрока выйшаў на калідор. Да мяне наблізілася адна са старшакласніц і ціха
сказала: “Аляксей Мікалаевіч, вы світэр не так надзелі, перадам на зад”.
“Надпіс “бос” неспадзявана на спіне апынуўся!” – тахнула
мне ў галаву. Падзякаваўшы дзяўчынцы, я забег у кабінет (там якраз нікога не
было) і, хуценька скінуўшы світэр, надзеў яго так, як трэба.
З таго часу заўжды ўважліва глядзеў, ці правільна
надзяваю яго.
Аляксей Якімовіч
