Поиск по этому блогу

Верш «Помню»

 

                                                                           Аляксей Якімовіч

 

Верш «Помню»

(дадзены ў скарачэнні)

 

                                                             Каля рэчкі я сяджу,

                                                             З ёю размаўляю,

                                                             На зялёным беражку

                                                             Душу адкрываю.

 

                                                            Цячэ мая рэчка,

                                                            Цякуць мае словы,

                                                            Людзьмі паважанай

                                                            Беларускай мовы.

 

                                                            Ціха вымаўляю,

                                                            Настрой паднімаю,

                                                            На высокім беражку

                                                            Прашчураў вітаю.

 

                                                           І яны ад веку

                                                           Тут адпачывалі,

                                                           Словамі дзяліліся,

                                                           Беларусь стваралі.

 

                                                           З песняй наша Беларусь

                                                           Жыла, працавала,

                                                           Казачкай дзівоснай

                                                           Асілкаў праслаўляла.

 

                                                          Тых, што не баяліся

                                                          Змеяў шматгаловых,

                                                          За каго маліліся

                                                          Дзеці і удовы.

 

                                                          Нашы словы тут гучалі,

                                                          Як зярняты, ўсходзілі.

                                                          Час мінуў, і да мяне

                                                           Яны папрыходзілі.

Цалкам верш надрукаваны ў кнізе “Белакрылая птушка” (аповесці, вершы), якая ў лютым 2022 года выйшла ў выдавецтве “Беларусь”.