Непаразуменні са
свякроўю
Вось што мне прыйшлося пачуць ад
маладзіцы Святланы.
-- Разам з мужам жыву ў свякрові, у яе
кватэры. Можна сказаць, з першага дня не склаліся ў мяне з ёю адносіны. Часта
кажам адна адной колкія словы, ад чаго і мне, і¸ думаю, ёй становіцца нядобра.
• Як Вы, нашы эксперты, ацэньваеце гэту сітуацыю?
• Што зрабілі б у дадзеным выпадку?
Эксперт Валянцін.
-- Канешне, ні Святлане, ні яе свякрові
не пазайздросціш. Тут, напэўна, як кажуць людзі, найшла каса на камень. Думаю,
што Святлане разам з мужам трэба перабрацца ў іншую кватэру і жыць самастойна.
Эксперт Пятрусь.
-- Як я зразумеў, Святлана не маўчыць,
адказвае колкасцю на колкасць. Яна забылася, а, магчыма, і зусім не ведае, што
трэба з павагай адносіцца да старэйшых. Ёй трэба навучыцца паважаць свякроў,
прамаўчаць альбо прыязна ўсміхнуцца, калі яна зробіць нейкую заўвагу. Тады і іх
адносіны наладзяцца.
Эксперт Ніна.
-- Самае страшнае ў тым, што і Святлана,
і яе свякроў – гэта, па сутнасці, ворагі. Два ворагі кожны дзень знаходзяцца ў
адной кватэры. Камусьці з іх яе трэба пакінуць. А яшчэ раю Святлане адкрыта
пагаварыць са свякроўю не як з ворагам, а як з блізкім чалавекам. Няхай тая, як
старэйшы, больш вопытны чалавек, скажа ёй, што трэба зрабіць у дадзенай
сітуацыі.
Эксперт Галя.
-- Не ведаю, якую пазіцыю займае ў гэтай
сітуацыі муж Святланы. Калі маўчыць, то, значыць, пагаджаецца з мамай, не
перажывае, калі бачыць Святлану знерваванай, у слязах. Калі гэта так, то,
відаць, не ў той двор і не ў тыя рукі яна трапіла. Сілком мілы не будзеш. Трэба
развітвацца табе з імі, Святлана, і шукаць сваё, іншае шчасце.
Эксперт Даша.
-- Канфлікт, відаць, развіваецца на
бытавым узроўні. Кожная з іх у кватэры хоча быць галоўнай, гаспадыняй. Вось і
не могуць падзяліць уладу. Ды не толькі ўладу на ўзроўні быту, але і ўладу над
сынам. Ва ўзаемаадносінах з ім кожнай таксама хочацца быць галоўнай, рэўнасць
мучыць іх. Святлане трэба ўцякаць, жыць самастойна.
• А як да гэтай сітуацыі адносіцеся Вы, нашы чытачы?
