Не хачу палоць градкі
Размаўляю з маладзіцай гадоў 35. Назавём
яе Марынай. Ведаю, што яна родам з вёскі, дзе цяпер жыве адна, без мужа, яе
маці. Таму цікаўлюся, ці часта ездзіць у вёску. Маладзіца адказвае, што даўно
не была там, бо не знаходзіць паразумення з маці. Тая прымушае яе палоць
градкі, а яна гэтага не хоча рабіць. Ёй хацелася б адпачываць у вёсцы, не
турбаваць сябе лішнімі клопатамі, жыць па сваіх законах.
• Як Вы, нашы эксперты, ацэньваеце гэту сітуацыю?
• Што зрабілі б у дадзеным выпадку?
Эксперт Мікалай.
-- Адарвалася Марына ад вёскі, надта
гарадской сябе лічыць, зазналася. Так і сказаў бы ёй, калі б выпала сустрэцца.
Эксперт Таццяна.
-- З маці заўжды трэба знаходзіць
паразуменне, жыць не толькі сваім, але і яе жыццём, рабіць так, каб яно перасякалася,
станавілася агульным. У дадзеным выпадку я паехала б да маці і дапамагла б ёй.
Эксперт Рыгор.
-- Марына адарвалася не толькі ад вёскі,
але і ад сваёй маці. Яна ачарсцвела, не шкадуе яе, не разумее, што маці ў
гадах, што ёй патрэбна дапамога. Гэта, канешне, бачаць дзеці Марыны і, напэўна,
бяруць з яе прыклад. Як кажуць у народзе? Што пасееш, тое і пажнеш.
Незайздросны лёс чакае цябе, Марына, у будучым.
Эксперт Юля.
-- У тваёй душы, Марына, сядзіць
стрэмка. Яна коле табе, напамінаючы пра гэта непаразуменне. Хутчэй дастань яе,
суцеш свой боль і боль тваёй маці.
Эксперт Пятрусь.
-- У словах Марыны ёсць рацыя. Так,
маладыя хочуць жыць па-іншаму, сваім жыццём, без гэтых градак і агародаў, да
якіх многія са старэйшага пакалення прыкіпелі і не ўяўляюць сваё жыццё без іх.
Лічу, што тут мы бачым канфлікт двух пакаленняў: старэйшага, аграрнага, і
маладзейшага, гарадскога.
• А як да гэтай сітуацыі адносіцеся Вы, нашы чытачы?
